Tinwerina Hodowla kotów rasowych Maine Coon Sosnowiec

Maine coon (Koty półdługowłose - II kat. FIFe)

Maine coon to największy przedstawiciel domowych kotów. Jest eleganckim, dużym, muskularnym kotem, o wydłużonej sylwetce. Pełny rozwój fizyczny osiąga w wieku 3-4 lat, kocury są zdecydowanie większe od kotek; waży od 4 do 10 kg.

Po raz pierwszy maine coona pokazano na wystawie w Nowym Jorku w 1860 r. Rasę oficjalnie uznano w USA w 1976 r., a w Europie w 1983 r. Jej nazwa nawiązuje do amerykańskiego stanu Maine, gdzie po raz pierwszy zainteresowano się hodowlą tych kotów. "Coon" pochodzi natomiast od "raccoon" - słowa oznaczającego szopa-pracza; pierwsze koty miały bowiem podobne umaszczenie i równie puszyste ogony.

Historia tej rasy nie jest dokładnie znana, wiadomo jedynie, że powstała bez ingerencji człowieka. O jej pochodzeniu krąży wiele mitów. Długo sądzono nawet, że maine coon jest wynikiem skrzyżowania domowego kota z szopem-praczem; teoria ta została jednak szybko obalona przez genetyków. Najbardziej znana jest historia o Marii Antoninie. Królowa planując ucieczkę do Ameryki w czasie Rewolucji Francuskiej, wysłała tam najpierw swoje angory, które łącząc się z miejscową populacją zapoczątkowały ponoć tę rasę. Przytaczana jest również opowieść o Leifie Ericssonie, który miał odkryć Amerykę na setki lat przed Kolumbem. W wyprawie towarzyszyły mu podobno norweskie koty leśne, z których jeden zawieruszył się po zejściu na ląd. Są to jednak tylko legendy. Najbardziej prawdopodobne wydają się hipotezy, że przodkami maine coonów były długowłose koty z Europy lub Azji, które w XVIII w. dotarły na statkach handlowych do Ameryki albo koty angorskie przywiezione kilkaset lat wcześniej przez marynarzy z Nowej Anglii. Z czasem ich dziko żyjący potomkowie zyskali sławę doskonałych łowców gryzoni. Stali się cenionymi mieszkańcami farm i pasażerami statków handlowych.

Maine coon ma zrównoważony, przyjazny charakter i wesołą naturę. Jest bardzo towarzyski, lubi być w centrum zainteresowania i szybko nawiązuje kontakty. Nie przywiązuje się do miejsca, ale do człowieka, dlatego łatwo adaptuje się do nowych warunków i czuje dobrze wszędzie tam, gdzie jest jego opiekun. Towarzyszy swojemu panu we wszystkich codziennych czynnościach i najchętniej chodziłby z nim do pracy. Jest wesoły, tolerancyjny i wyrozumiały - sprawdzi się jako przyjaciel dla nieco starszych dzieci. Maine coon jest inteligentny, można nauczyć go wielu sztuczek, potrafi też z uporem domagać się ulubionej zabawy. Lubi być w centrum zainteresowania, wizyty gości są dla niego doskonałą okazją do otrzymania dodatkowej porcji pieszczot. Dobrze czuje się w grupie kotów i przestrzega ustalonej hierarchii. Zaakceptuje także psa. Przystosuje się do stałego przebywania w mieszkaniu, ale chętnie skorzysta z zabezpieczonego siatką balkonu; łatwo nauczyć go też chodzenia na smyczy. Lubi się wspinać, dlatego przyda się specjalny słupek z podestami. Jest cichym kotem, a wydawane przez niego - charakterystyczne dla rasy - dźwięki przypominają świergolenie.

Źródło: www.koty.pl Katalog ras Maine coon; Artykuły Ryś a kot

Standard rasy Maine Coon wg FIFe

Ogólnie	Wygląd zewnętrzny	Maine Coon jest kotem o prostokątnej sylwetce i kanciastej głowie. Charakteryzują go duże uszy, mocna kwadratowa kufa, szeroka klatka piersiowa, mocna budowa kośćca, długie, muskularne ciało i długi ogon. Wielkość i muskulatura sprawia wrażenie siły i mocy.

	Wielkość	Średni do dużego.

Głowa	Kształt	Średniej wielkości, kanciasta w kształcie, profil z delikatnie zaznaczonym przełomem.
	Czoło	Delikatnie zaokrąglone.
	Policzki	Kości policzkowe mocne i umiejscowione dość wysoko.
	Twarz Nos Kufa	Twarz i nos średniej długości z wyraźnie zaznaczoną kwadratową kufą. Wyraźne przejście między kufą a kośćmi policzkowymi i twarzą.
	Broda	Mocna, równa z lustrem nosa.

Uszy
	Kształt	Duże, szerokie u nasady, lekko szpiczaste na końcach. Rysie pędzelki pożądane.
	Umiejscowienie	Wysoko na głowie, dość blisko siebie. Rozstaw uszu powinien być równy szerokości podstawy ucha. Rozstawienie uszu obniża się u starszych kotów.

Oczy
	Kształt	Duże i szeroko rozstawione. Lekko owalne, ale nie migdałowe w kształcie, lekko zaokrąglone, gdy są szeroko otwarte. Umiejscowione lekko ukośnie. Ustawione w kierunku zewnętrznej krawędzi ucha.
	Kolor	Wszystkie kolory są dozwolone. Nie ma związku między kolorem oczu a kolorem futra. Czysty i wyrazisty kolor preferowany.

Szyja

Kocury mają bardzo mocną, muskularną szyję i kark.

Korpus

Struktura

Długi o mocnym kośćcu. Muskularny, silny o szerokiej klatce piersiowej. Wszystkie części ciała proporcjonalne.

Kończyny		Mocne. Muskularne, średniej wielkości.
	Łapy	Duże, okrągłe, owłosione między palcami.

Ogon

Długi. Minimalna długość: od nasady do łopatek. Szeroki u nasady zwężający się ku końcowi. Mocno owłosiony. Sierść na ogonie długa, zwiewna.

Sierść	Struktura	Szata wielosezonowa. Gęsta. Krótsza na głowie, łopatkach i kończynach, dłuższa na grzbiecie i po bokach ciała, długa na portkach i brzuchu. Jedwabista. Podszerstek miękki.
	Kolory	Wszystkie kolory dozwolone, włączając kombinacje z kolorem białym, z wyjątkiem kolorów: point, czekoladowego, liliowego, cynamonowego i płowego. Ilość bieli nie wpływa na ocenę.

Kondycja

Maine Coon powinien być zawsze kotem o doskonałym balansie ciała, harmonijnych proporcjach i w doskonałej kondycji.

Uwagi

Typ zawsze musi być bardziej brany pod uwagę niż kolor. Bardzo wolne dojrzewanie kotów tej rasy powinno być brane pod uwagę przy ocenie. Dorosły kocur ma głowę większą i mocniejszą niż kotka. Kotki są proporcjonalnie mniejsze od kocurów. Długość i struktura sierści zależna jest od pór roku.

Wady
	Ogólnie	Nieharmonijne proporcje. Ogólnie małe koty.
	Głowa	Okrągła głowa. Prosty lub wypukły profil.
	Nos	Garbaty.
	Kufa	Zaokrąglona lub szpiczasta.
	Broda	Cofnięta.
	Uszy	Nisko osadzone, małe.
	Oczy	Skośne.
	Korpus	Delikatna struktura kośćca. Krótki korpus w typie cobby.
	Kończyny	Długie i cienkie.
	Ogon	Krótki.
	Sierść	Sierść tej samej długości na całym ciele. Brak podszerstka.

Opracowano na podstawie: http://fifeweb.org